ویژگی های دوزیستان

ویژگی های خارجی

برای بررسی ویژگی های خارجی، و اندام های داخلی و عادات دوزیستان به عنوان نمونه یک قورباغه را مورد بررسی قرار می دهیم:

قورباغه ها هم در آب و هم در خشکی و در محیط های زیستی مختلفی زندگی می کنند.

مثلا در دریاچه های آب شیرین، نی زارها، رودخانه ها و...

وقتی روی زمین بی حرکت نشسته باشند پاهای عقبی را جمع کرده و دست ها را راست نگه می دارند.

وقتی احساس خطر کنند به کمک پاهای عقب نسبتا قوی که دارند و کف دست هایشان می جهند و خود را به پناهگاه می رسانند. و به کمک همین پاها و پرده ی بین انگشتان پا شناگر قابلی هستند.

قورباغه ها می توانند خود را روی آب بدون حرکت نگه دارند.

از حشرات (جمندگان) و کرم های زنده تغذیه می کنند.

زبان قورباغه ها همیشه آغشته به یک ماده چسبناک مخاطی است.

 هر گاه شکاری را پیدا کنند با سرعت زیاد زبان خود را از دهان بیرون انداخته و شکار را به زبان چسبانیده، داخل دهان می کنند و بدون جویدن به یک باره آنرا فرو می برند.

آنها شکار متحرک را دوست دارند و از حشرات غیر زنده و بی حرکت تغذیه نمی کنند. ضمنا اگر شکاری را بگیرند و دوست نداشته باشند آن را پس می زنند. قورباغه ها نیز مانند سایر موجودات دشمنان زیادی دارند. بنابراین خود را زیر گیاهان آبزی و بعضی اجسام شناور در آب مخفی می کنند.

به طور کلی دشمنان دوزیستان شامل مارها، لاک پشت ها، حواصیل ها و بعضی پستانداران از جمله انسان می باشند.

علاوه بر اینها انگل ها و بعضی امراض و همچنین موجوداتی که از غذای دوزیستان تغذیه می نمایند عواملی هستند که در از بین رفتن آنها تأثیر فراوان دارند.

در زمستان، برای فرار از سرما و یخ زدن در زیر سنگ ها و گل ها و یا ... به خواب زمستانی می روند.

در مکان های کم عمق تخم ریزی می کنند. لارو قورباغه ها که پس از مدتی از تخم خارج می شود سری بزرگ دارد و زمان لازم است تا پس از دگردیسی به قورباغه ی جوان تبدیل شود.

دستگاه ها، اندام ها، و ویژگی های فیزیولوژیکی

بدن دوزیستان مانند سایر جانوران دارای دستگاه ها و اندام های مختلفی است. که هریک کار ویژه ای را عهده دار می باشند. دستگاه های گوارش، گردش خون، تولید مثل و ...

هر دستگاه از اندام های مختلفی تشکیل شده است و هر اندام کار ویژه ای انجام می دهد.

مثلا در قورباغه ها دهان برای گرفتن غذا و معده برای انبار کردن و بخشی از گوارش غذا و روده برای گوارش و جذب به کار می رود.

اندام ها از بافت ها و بافت ها از یاخته ها به وجود آمده اند.

به عنوان نمونه معده از بافت های پوششی ساده، غده های ترشحی، و بخش مخاطی و ماهیچه ای با رگ ها و پی ها تشکیل شده است.

بخش های ساختمانی بدن قورباغه شامل بخش های زیر است:

1. 1- پوشش خارجی بدن (پوست)
2. 2- دستگاه اسکلتی
3. 3- دستگاه ماهیچه ای
4. 4- دستگاه گوارش
5. 5- دستگاه گردش خون
6. 6- دستگاه تنفسی
7. 7- دستگاه دفع  (وازنشی)
8. 8- غدد درون ریز  (غدد مترشحه داخلی)
9. 9- دستگاه پی و اندام های حسی
10. 10-دستگاه تولید مثل (هم آوری)

شکل ظاهری

در قورباغه سر و بدن بدون داشتن گردن به هم متصل شده است. دم وجود ندارد.

دارای دهان نسبتا بزرگی هستند. بر روی بینی آنها یک جفت منفذ بویایی خارجی وجود دارد.

تمامی بدن آنها با پوشش نرم و مرطوبی پوشیده شده است.

یک جفت چشم بزرگ و گرد دارند و در پشت هر چشم صفحه ی صافی وجود دارد که پرده ی گوشی آنها ست. پلک پایینی آنها نازک است.

 در چشم ها پلک سومی وجود دارد که غشای چشمک زن نامیده می شود.

پاهای جلویی یا همان دست ها شامل بازو، ساق دست، مچ دست، دست و انگشتان می باشد. این پلک می تواند به سوی بالا حرکت کند و در خشکی چشم را نمناک کند و در زیر آب چشم را نگه داری نماید. مخرج سوراخ کوچکی است که مواد زاید غذایی که گوارش نشده اند، مواد دفعی که کلیه ها از  خون گرفته اند و ... از آن خارج می شود.

کف دست کوچک بوده دارای برآمدگی های زگیل مانندی است.

انگشت شصت تقریبا غیر قابل استفاده است!!!!!

دست ها دارای چهار انگشت است و انگشت داخلی در نرها بزرگتر است.

پاهای عقبی شامل ران، ساق پا، مچ پا، کف پا و انگشتان پاست.

بین انگشتان پا پرده وجود دارد که برای شناکردن به کار می رود.

حفره ی دهانی بین آرواره های بالا و پایین واقع شده است.

این حفره بزرگ بوده و هر چه به سوی گلو نزدیک می شود باریکتر و نازک تر شده تا اینکه به مری می رسد. روی زبان پرزهای چشایی وجود دارد.

در کام (سقف دهان) در آرواره های بالایی دو ردیف دندان نازک به نام دندان های تیغه ای (vomerine theeth) وجود دارد. علاوه بر اینها در آرواره ی بالایی یک ردیف دندان نازک مخروطی شکل هم وجود دارد که هرگاه یکی از دندان ها از بین برود به جای آن دندان دیگری به وجود می آید. دو سوراخ بینی داخلی که به سوراخ های بینی خارجی مربوط می باشد در نزدیکی دندان های ومرین قرار دارد. از این سوراخ ها هوا داخل و خارج می گردد.

در گلو یک برآمدگی کوچک  وجود دارد که هنگام فرو بردن غذا راه تنفس را می بندد که غذا داخل آن نشود ولی هنگام تنفس باز می شود.